ギリシャ ギリシャ

カヴァフィに触発された現代ギリシャの詩人たちによる6編の詩

ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ

イリニ・マルガリティ、ニコス・フィルディシス、マニア・メジティス、ステリオス・フルムジアディス、レナ・カレルギ、ハリス・ヨシフ

Ειρήνη Μαργαρίτη, Νίκος Φιλντίσης, Μάνια Μεζίτη, Στέλιος Χουρμουζιάδης, Λένα Καλλέργη, Χάρης Ιωσήφ

Η Ειρήνη Μαργαρίτη γεννήθηκε το 1979. Σπούδασε δραματική τέχνη και δουλεύει ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Το πρώτο της βιβλίο, Φλαμίνγκο (Μελάνι, 2014) απέσπασε το βραβείο «Γιάννης Βαρβέρης» Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή της Ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει, επίσης, δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή φλου (Σαιξπηρικόν, 2019), η οποία είχε προταθεί για το Βραβείο Ποίησης του Περιοδικού «Αναγνώστης» (2020), και Συννεφοκυνηγητό (Μελάνι, 2023). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ισπανικά, σουηδικά και σερβικά και έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες.

Ο Νίκος Φιλντίσης γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1987 στην Αθήνα. Έζησε τα σχολικά χρόνια στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Ανοσολογία στο King’s College London. Το 2012 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Το παραβάν και προτάθηκε για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή «Γιάννης Βαρβέρης». Το 2016 εκδίδει τη δεύτερη συλλογή του, Υδράργυρος. Έκτοτε ζει και εργάζεται στην Αθήνα, στον ιδιωτικό τομέα. Η πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή του, Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου, με μελοποιημένα ποιήματα από τον Μιχάλη Καλογεράκη, κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Ποιήματα και βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, ενώ είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του λογοτεχνικού περιοδικού «Μουσών».

Η Μάνια Μεζίτη γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και λογοτεχνία στο The Open University, UK (BA, Honours Degree in Literature). Παρακολούθησε τον διετή κύκλο σπουδών του ΕΚΕΜΕΛ για τη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα. Από το 2007 έως το 2010 συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα ως επαγγελματίας αναγνώστρια αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Έχει μεταφράσει βιβλία, καθώς και ποιήματα και άρθρα για έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά κι εφημερίδες. Το 2019 επιμελήθηκε τη δίγλωσση (ελληνικά – αγγλικά) ποιητική ανθολογία Ξύπνησα σε μια χώρα, Ελληνική ποίηση σε ενεστώτα χρόνο (έκδοση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ). Επιμελείται επίσης τη διαδικτυακή ανθολογία https://poets.gr/el/ ιστότοπο στον οποίο παρουσιάζεται ανθολογημένη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Έχει γράψει τις ποιητικές συλλογές: Η μαύρη ανάμεσα (Κύμα, 2018), Στόμα (Κουκκίδα, 2021), Πριν το αρτιφίσιαλ (μονότυπο στη βιβλιοθήκη του Sozozpοlis, 2023), Αγαπημένε μου πατέρα (Κουκκίδα, 2024)

Ο Στέλιος Χουρμουζιάδης (Αθήνα, 1973) σπούδασε νομική στην Αθήνα και την Λυών και ιταλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Είναι διδάκτορας μεταφρασεολογίας με ειδίκευση στην ιστορία της μετάφρασης (KU Leuven). Έχει, επίσης, σπουδάσει κλασικό πιάνο και μουσική στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Είναι διπλωμάτης και έως τώρα έχει υπηρετήσει στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στο Σάο Πάολο και από το 2022, στο Τόκυο. Γράφει πεζά και ποιήματα. Μεταφράζει, συχνά, λογοτεχνία προς τα ελληνικά. Έχει εκδώσει, επίσης, ακαδημαϊκά άρθρα με αντικείμενο τη μεταφρασεολογία. Η πρώτη του ποιητική συλλογή  με τίτλο Βερολίνο-Βρυξέλλες κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Περισπωμένη, τον Ιούνιο του 2017 και η δεύτερη με τίτλο Το κράτος των σωμάτων κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Περισπωμένη, τον Νοέμβριο 2024. Μιλάει και γράφει σε επτά γλώσσες. Υπηρετεί ως Αναπληρωτής Επικεφαλής Αρχής, στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ιαπωνία.  

Η Λένα Καλλέργη έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης Ανήμερο (Ίκαρος, 2023 - Βραβείο ποίησης περιοδικού «Αναγνώστης»), Περισσεύει ένα πλοίο (Γαβριηλίδης, 2016 και β’ έκδοση Μονόκλ, 2023 - Βραβείο Κύκλου Ποιητών) και Κήποι στην άμμο (Γαβριηλίδης, 2010 - Βραβείο «Μαρία Πολυδούρη»). Συμμετείχε στα συλλογικά, πειραματικά βιβλία ποίησης Ομάδα Από Ποίηση (Γαβριηλίδης, 2010) και Ομάδα Από Ποίηση ΙΙ: Υπέρ Ονειρίας (Γαβριηλίδης, 2012). Ποιήματα, διηγήματα, μεταφράσεις και δοκίμιά της βρίσκονται σε περιοδικά και ανθολογίες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, ποιήματα του Giacomo Leopardi (Η νύχτα απομένει, Γαβριηλίδης, 2013) και των Samuel Taylor Coleridge, William Wordsworth, John Keats (Κέδρος, 2021).

Ο Χάρης Ιωσήφ γεννήθηκε το 1972 στο Παρίσι. Σπούδασε στο ΑΠΘ, καθώς και στα πανεπιστήμια Μάντσεστερ, Σικάγου και Οξφόρδης. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές. Για τον μονόλογό του τῶν Στροφάδων ἐστίν: Αντιγραφή (Περισπωμένη, 2020) τιμήθηκε με το Βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών (2022). Η μετάφρασή του O Πετρομαλλιάς από τα γερμανικά κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2022 (Περισπωμένη). Ποιήματα, άρθρα και κριτικές του έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο τύπο και στα μεγαλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά.

ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ

Hedy Lamarr / Ειρήνη Μαργαρίτη

Εσύ δώσε το καλύτερο
στον κόσμο
και μη φοβάσαι
για την ομορφιά

Πια δε χρειάζεται να κρύβεσαι
σου λέω

Τη μουσική της Βιέννης
να ακούς
Να πας στην όπερα
ξανά, καινούργια

φθινόπωρο είναι η καλύτερη εποχή
να στέκεσαι στις μύτες

Προπάντων να μην ξεχαστείς
με βλέμμα στον πατέρα
Θυμήσου έχεις παιδιά
την Ecstasy
το πλοίο

Kι όταν κλεισμένη
βράδυ
σπίτι σου
Ιδέες που χωράνε σ’ ένα πιάνο
έρθουν

μόνο αυτό

Παίξε τη μουσική
Τα δόντια σου
στον κόσμο
σπάσε

ως καισαρίων / Νίκος Φιλντίσης

όταν σε δω να έρχεσαι
και στη στροφή του ποιήματος να φέγγεις
θα ανοίξω το πουκάμισο ελαφρώς
–ίσα το πρώτο το κουμπί–
δεν θέλει περισσότερο
να πέσεις στο στήθος μου
ξανά
σαν σταυρός

Το κλέος και το κάλλος / Μάνια Μεζίτη

Στην αίθουσα των μύθων
πιο σκυφτός
σήμερα πιο σκυφτός
μιλάει ο Παλαμάς

με λόγια τρανά
βαριά σαν μάρμαρο
για ήρωες αγέρωχους
έθνη που υψώνονται

Ήσυχος σε μια γωνιά ο Καβάφης
ψιθυρίζει ήττες
βασιλείς που λησμονήθηκαν
πόλεις φαντάσματα

Ο ένας υμνεί το λαμπρό παρελθόν
ο άλλος σκαλίζει ψιχία
οι πόλεμοί του χάνονται κρυφά
σε ένδοξα βλέμματα
Στη σιωπή της νύχτας συναντιούνται
στον ίσκιο της αιωνιότητας
του χρόνου το δρόμο
σμιλεύοντας την ίδια μνήμη

Άλλα χείλη / Στέλιος Χουρμουζιάδης

Ήταν εχθές
που από πείνα και τεμπελιά μαζί
βρέθηκα έξω απ’την πόρτα σου.
Όχι επειδή πραγματικά το ήθελα…

Ψέμα.
Ίσως δεν ήθελα εσένα,
ήθελα όμως.
Να κορέσω το στόμα.
Να ξεμουδιάσω τα χείλη.
Ν’ αγγίξω ξανά
κι ας ήταν ξένα.

Απ’τα φιλιά μας
μόνο τα χείλη μου
πήρανε μέρος
σ’αυτήν την ξαφνική
επιθυμία ανάμνησης.

Κι ήταν ωραία
κι ας ήταν άλλα.
Ήταν ωραία, απαλά, μεγάλα.
Σαρκώδη ήταν τα χείλη,
αυτά που είπα απλά να δοκιμάσω.

Κι ήτανε, ξέρεις, όμορφα,
γιατί μου θύμισαν πώς είν’τα χείλη
σαν αναπάντεχα, πρωτόγνωρα ποθούν.

Τεκμήριο / Λένα Καλλέργη

Στο νέο μουσείο της Ακρόπολης
στον δεύτερο όροφο, πίσω από μια κολόνα
με δυσκολία προσέχεις στη σκιά
τη μαρμάρινη σφαίρα μαγείας
με χαραγμένα απόκρυφα σημάδια
απ’ τις αρχαίες μάγισσες που λάτρευαν τον Ήλιο.

Θα ‘θελα να την είχα βρει στα σχολικά βιβλία
μαζί με ναούς χρωματιστούς, όλο κυανό, και κίτρινο
και τελετές κρυφές, του μυστηρίου.

Πολλούς αιώνες έμεινε πιστή
η χώρα αυτή, σε εικόνα
που ‘χει το μάρμαρο λευκό
και λογική
κι αλήθεια.

ΕΡΩΤΙΚΟΝ / Χάρης Ιωσήφ

Απ’ εκείνα όλα που είδα κι αισθάνθηκα
μια μνήμη μου σκιρτά διαρκώς γλυκόπικρη
του ενθουσιώδους νεανίσκου που μ’ ηράσθη
και με φιλιά ολόκληρο το σώμα μου μυζούσε
και μανικός μας περιέβαλλε έρως αλλόκοτος
και οίστρος του ανεύφραντου πόθου μας

Με δάφνες και λουλούδια με στεφάνωνε
και με κορδέλες κάθε χρώματος πριν χύσει
το νεανικό των είκοσι χρόνων αίμα του
που μ’ έβαψε και με ράντισε και μ’ έσταξε

Τούτο υπήρξα μια μορφή μια πέτρινη ψυχή
το άγαλμα της Αγαθής του Πραξιτέλη Τύχης
η μοίρα μου Έρωτας και θάνατος και θραύση

SHARE